Αντικριστοί Καθρέφτες – Τίτος Πατρίκιος (1)

ΉΘΕΛΕ

Ήθελε κάτι φοβερό να κάνει

μέσα απ’ τις σάρκες του ν’ ανοίξει

δρόμο σε θάνατο αργό

ο ίδιος εποπτεύοντας

τους θεατές και τη θανή του,

ήθελε να καταπατήσει όλες τις εντολές

ν’ αφανίσει ό,τι λάτρεψε

ν’ απιστήσει χωρίς αναγκασμό

να βουλιάξει σ’ ερεβώδη ασέλγεια

ν’ αποκαλύψει κάθε του φαντασίωση

και για σκλαβιά και για ελευθερία.

Μα το χωριό ήταν μικρό

μόλις τρεισήμισι εκατομμύρια ψυχές

και δεν μπορούσε να γλιτώσει από τον έλεγχο

ούτε άντεχε τη μαρτυρημένη μοναξιά.

************************************************************

ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΥΣΕΩΣ Κ.ΛΠ.

Κι αν πια δεν είσαι χρεωμένος να πιστεύεις

σ’ ένα καλύτερο αύριο που όρισαν κάποιοι άλλοι;

Κι αν δεν αντέχεις πια τους εναγκαλισμούς

ανόητων και δύσμορφων σωμάτων;

Με τις ακτίνες Ραίντγκεν όλοι μπορούν να δουν

πως φθείρονται οι σκελετοί λαμπρών κτιρίων

και αρκεί κάποια τυχαία εκσκαφή

για να φανούν χαράγματα στη γη από οικοδομές

που χάθηκαν.

Όμως μέρα με τη μέρα λιγοστεύει το πετρέλαιο

αυξάνουν οι επιθυμίες και οι ανάγκες

λες κι όλα θέλουν να φτάσουν στο τέρμα τους

όσο μπορούν πιο γρήγορα.

Όταν ο Μαρξ ονειρευότανε κομμουνισμό

δεν γνώριζε τους κινητήρες εσωτερικής καύσεως

ούτε τα τόσα που επρόκειτο ν’ ακολουθήσουν.  

***********************************************************

ΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ

Η αηδία δεν είναι στάση πολιτική
το ξέρω, το΄χω πει τόσες φορές σε τόσους,
ποτέ δεν οδηγεί στη δράση.

Είναι όμως μια αίσθηση πραγμάτων
σου επιτρέπει με τη γεύση με τη μυρουδιά
να καταλάβεις σε ποιο σημείο βρέθηκες
πού σ’ έφεραν οι επιταγές των άλλων
κι οι αρχικές δικές σου συναινέσεις.

**************************************************************

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Συχνά μιλούν και με διδάσκουν

σα να ‘σαν δράστες μαζί και θεατές

για γεγονότα που δεν έζησαν

για πράγματα που γνώρισαν από μακριά

για σπίτια που δεν τα κατοίκησαν

για φίλους που πέθαναν προχτές

κι όμως χαμένους από χρόνια

για γυναίκες που ποτέ δεν φαντάζεται

πως κάποτε ήσαν ωραίες

Στο τέλος όλα μου φαίνεται σαν να υπήρξαν

σε άλλη παράσταση μ’ άλλα σκηνικά

κι αφήνομαι να τα ξαναμαθαίνω

στη σύγχρονη, καινούργια τους διδασκαλία.

 

Copyright: 1988, 1991 / Τίτος Πατρίκιος & Εκδόσεις Στιγμή

Σχολιάστε